تغییر نام خیابان علاء الدوله به فردوسی
«کارلا سرنا» زن جهانگرد در کتاب «آدم‌ها و آیین‌ها در ایران» خیابان علاء الدوله را چنین وصف می‌کند: «این خیابان مانند همه خیابان‌های تهران به ۳ قسمت عمده تقسیم شده است؛ وسط خیابان اختصاص به پیاده‌روندگان، سواره‌ها و حمل بار و بنه دارد. در دو طرف خیابان، پیاده‌روهایی پیش‌بینی شده که در آن حیوان‌های بارکش رفت‌وآمد می‌کنند. برای محافظت درختان، در فاصله‌های معین، میخ‌های بزرگی به زمین کوبیده و از میان آنها میله‌های آهنی گذرانده‌اند.» «ادوارد براون» ایران‌شناس بریتانیایی، در سفرنامه‌اش به نام «یک سال در میان ایرانیان» درباره خیابان فردوسی می‌نویسد: «... چند خیابان مستقیم در شمال شهر دیده می‌شود که بعضی از آنها شب‌ها به‌وسیله چراغ‌گاز روشن می‌شود و یکی از خیابان‌ها را اروپاییان (و ایرانی‌ها به تقلید از اروپاییان) به نام خیابان سفرا، می‌خوانند زیرا به جز سفارت روسیه تمام سفارت‌های خارجی در آن خیابان واقع شده است.»