در آخرین ماه تابستان ۱۲۹ پیش از میلاد و طبق بعضی از تاریخ‌ها، نهم سپتامبر این سال، فرهاد دوم شاه اشکانی در جنگی که با سلوکی‌ها در سوریه کرد، برای همیشه وارثان اسکندر مقدونی را از آسیا بیرون راند و شکست ایران از ارتش اسکندر تلافی شد. در این جنگ ۱۷ هزار سلوکی کشته و ۱۲ هزار و هفتصد تن اسیر شدند و این اسرا هرگز آزاد نشدند.
علت پیروزی اسکندر مقدونی بر هخامنشیان این بود که در نخستین جنگ، فرماندهان محلی ارتش (و به احتمال زیاد با موافقت شاه هخامنشی وقت - داریوش سوم) عمدتا از جنگجویان مزدور خارجی (مرسنر) استفاده کرده بودند.
درسی که جهان از این جنگ گرفت این بود که در جنگ‌های دفاعی، باید صرفا از سربازان داخلی استفاده شود که بدانند شکست آنها برابر است با تصرف وطنشان توسط بیگانه و انهدام عزیزانشان و بنابراین، تا آخرین نفس پایداری خواهند کرد. از آن پس دولت‌ها از جنگجوی مزدور تنها در تعرض به سایر ملل استفاده کردند تا دست این افراد برای غارت باز باشد و به طمع غنیمت بهتر بجنگند.
منبع: روزنامک