نادرشاه در آگوست ۱۷۴۳ بغداد و بصره را تصرف و کرکوک را گلوله باران کرده بود زیرا که عثمانی‌ها پی در پی شرایط صلحی را که میان آن دولت و دولت صفویه امضا شده بود نقض می‌کردند.
قرارداد صلح پیشنهادی عثمانی با نادرشاه در سال ۱۷۴۷ میان دو دولت به امضاء رسید، نادر از بغداد صرف نظر کرد و عثمانی حاکمیت ایران بر سلیمانیه و ایروان را به‌رسمیت شناخت و متعهد شد که نسبت به قفقاز ایران نظر نداشته باشد.
شاه عباس یکم قبلا در یک مصالحه، قسمتی از سرزمینی را که اینک کشور عراق است به عثمانی‌ها داده بود تا نسبت به ارمنستان و سراسر قفقاز ادعا نداشته باشند.
در این مصالحه‌ها به منطقه بصره اشاره نشده و به همین دلیل کریمخان زند برایش حکمران تعیین کرد و فرستاد و صدای اعتراض عثمانی را با گلوله خاموش کرد.